เนื้อเพลง เรฟูจี โดย ปู พงษ์สิทธิ์ คำภีร์

เวิ้งฟ้ากว้างกลางน้ำเรือลำน้อยล่องไป
ลอย ล่องไป ล่องไป ถอยไป ถอยห่างดิน
ดิน แผ่นดินถิ่นฐานตัวเอง
โดนละเลงสงครามเสียจนสิ้นแผ่นดิน

เวิ้งฟ้ากว้างทางฝันชีวันนั้นมืดมน
ทน ทุกข์ทน ทุกข์ทน สู้ทนสู้ต่อไป
ไกล ห่างไกลสุดสายตา
ลอยล่องในนาวาถึงคราไร้แผ่นดิน

ดินถิ่นเดิมลุกร้อนดั่งไฟแผดเผา
ฟืนสุมเตาเจ้าคงเจ้าเคยยัดใส่เตา
คราวผู้คนบนพื้นดินเดิมปากหมอง
ไย ไม่มอง ไม่เคยเหลียวแลเห็นแก่ตัว
กินมีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น
วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
เกลือจิ้มเกลือเหลือเพียงเรือล่องมา
มา เข้ามา เข้ามา เรฟูจี

เวิ้งฟ้ากว้างกลางน้ำเรือลำน้อยล่องมา
มา ล่องมา เข้ามา เข้ามาหาแผ่นดิน
ดิน ถิ่นนี้มีน้ำตา
มีเหลือวันเวลาถ้ามาเพื่อดับไฟ
แผดเผา ฟืนสุมเตา เจ้าคงเจ้าเคยยัดใส่เตา

คราวผู้คนบนพื้นดินเดิมปากหมอง
ไย ไม่มอง ไม่เคย เหลียวแลเห็นแก่ตัว
กิน มีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น
วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
เกลือจิ้มเกลือเหลือเพียงเรือล่องมา
มา เข้ามา เข้ามา เรฟูจี